440
ANNOTATIONES EDITORIS
complecti videtur, quem propter ingentem ejus ambitum nos in duos tomos
distribuere coacti sumus, quorum hic partes primam et secundam editionis
principis continet, tertiae vero in tomo nostro III locum tribuemus.
Rationem Tychonis mutatam esse, etiam inde elucet, quod per totum librum
in summis paginis legimus »Tychonis BraheLib. I. De nova stella anni 1572«,
unde novam illam stellam praecipuum libri argumentum fuisse intellegimus,
quamquam multas alias res tractat. Majorem autem libri partem inter annos
1588 et 1592 confectam ac typis descriptam esse, ex rebus, quarum obiter
mentio fit, satis perspicuum est; neque tamen eodem ordine, quem pagina
rum numeri exhibent. Primum quidem conscriptum est caput primum, de
Solaris curriculi designatione, sed hoc finito, cum materiae nondum satis
congestum esset, aliquot quaterniones praetermissi sunt, et ad capita, quae
de nova stella agebant, describenda processit typographus. Accidit vero, ut
nimis relictum esse spatii reperiretur, quod ut expleretur, inserta est appen
dix de Lunae motu, quam cum ad finem perducere difficile esset, factum est,
ut vivo Tychone liber absolutus aut editus non sit. At catalogus stellarum,
qui post capita illa demum de nova stella agentia conscriptus est, plus spatii
occupavit, quam erat praevisum, quare quaterniones, in quibus locum habi
turus erat, duplices facti sunt, cum non paginae, sed folia numeris insigni
rentur.
Ex epistula Tychonis ad Scultetum d. 7 m. Jan. a. 1600 scripta, ubi illum
interrogat, possintne Gorlicii reliqui quaterniones typis describi, 1500 libri
exempla typis jam descripta esse intelleguntur. Mortuo Tychone librum eden
dum curavit Kepler 1 ; typographo mandata sunt illa de Lunae motu cetera-
que, quae restabant, appendicem ad finem libri Kepler addidit heredum no
mine; tandem autumno anni 1602 totus liber lucem vidit illum titulum prae
se ferens, quem hoc in tomo expressimus. Ad finem exstat index erratorum
typographi haud sane perfectus neque ipse vitiis carens; quem nos hanc edi
tionem comparantes qua par est diligentia consuluimus. Cum vero omnino
princeps editio satis neglegenter descripta esse videretur, aliis quoque locis
nonnullis, ubi collatis observationibus aut ratione instituta vitia manifesta
deprehensa erant, quae levi mutatione corrigi possent, emendationes nos ad
hibuimus, quarum in eo tomo, qui varias scripturas praebebit, rationem red
demus.
1 »A Septembri inquisivi eccentricitatem Solis, in quo labore Tycho mortuus est. Mensis
nobis eo curando dum aegrotaret et sepeliendo mortuo consumtus. Inde usque ad ferias nata-
litias relegi Progymnasmata, scripsi indicem, concepi notas, quarum aliquae, privatae monitionis
causa scriptae, postmodum per simultates nostras me non amplius consulto fuerunt ita ruditer
et cruditer, ut erant a me conceptae, citra omnem necessitatem impressae, consilio, ut ajunt, ne
haberem ego quo calumniarer« (Kepler, Op. VIII p. 742). — Praeterea in epistula ad Herwartum
sic scribit Kepler: »Miraberis de mendis in textu. Verum est; aut ego nimium curiosus haeredi
bus visus fui in alieno, aut haeredes nimis negligentes fuere, ut ideo me ablegaverint et ad typos
corrigendos non adhibuerint« (Op. III p. 701).
