ASTRONOMIAE INSTAURATAE MECHANICA 47 
maximam exquirendam: licet idipfum non fatis fubtiliter neque univerfaliter 
aBecutus iit; veluti patet ex ijs, quae nos Progymnafmatum fupra dicfto Tomo 
cap. 1. circa Lunae orbitam in appendice quadam reftituimus. Ubi ex accu 
ratis obfervationibus indicatum eft, latitudinem Lunae maximam, quae con 
tingit in plenilunijs, non eandem eBe, quae in Quadraturis; notabili interce 
dente differenti^, utpote, quae tertiam Gradus partem attingat: prout ifthic 
latius per fuas circumftantias & occaiiones videre eft. Angulus autem diftantiae 
a vertice FDE haberi poteft ex Canone foecundo aut etiam Sinuum inter- 
mediantibus partibus FE. Dantur enim in Triangulo duo aequalia latera FD 
& ED. Tertium vero FE in regula longiore peradta obfervatione numeratur. 
Quare angulus FDE latdre non poteft, qui remotionem Sideris a Zenith meti 
tur. Ejus vero complementum ad Quadrantem eft altitudo quaeiita. Habent 
hae Regulae & hoc commoditatis, ut facili negotio refolvi & complicari que 
ant, atque in quaevis loca tranfportari. Verum, ut dicam id quod res eft, eam 
praecifionem & certitudinem fatis conftanter non praebent, qualicunque 
tandem diligenti^ elaboratae, quam Quadrantes antedidti. Difficillime 
enim Regulae lineae recfiae amuBim diu retinent. Et fi longiores 
fuerint, fuo pondere fe inde reclinant. Sin breviores, id quod 
pollicentur fu& parvitate praeftare 
nequeunt. 
25 
30 
35 
f 
10 
10 
15 
15 
20 
20 
PARALLATICVM