TYCHO AD NICOLAUM CRAGIUM 5 DEC. 1598 127
[Ex apographo in Archivo Regni Daniae: Diplomatario Langebekii]
TYCHO BRAHE AD NICOLAUM
KRAGIUM.
S. P.
UM Drefdae adhuc eBem, ante paucos dies literas tuas
accepi, PraeftantiBime et AmantiBime Domine Dodlor
NICOLAE KRAGIE, quae Haffnia datae erant Calendis
Odlobris huius anni. Indicas autem ab initio te meas non
accepiBe, quas HOLGERUS ROSENKRANTZIUS no-
fter in tua abfentia fecum in Cimbriam recepit; miror
itaque eum tanto tempore illas retinuiBe. Exiitimaverat quidem ille,
te eBe invifurum fefe Rofenholmij, uti ei forte pollicitus eras, at ego
illi fcripferam, quod fruitra te exfpedlaret, aeque enim rarum eBe lutum
luto vera dicere et fidem facere, atque augurem auguri, neque fane in
hoc augurio falfus fum meo ipfius incommodo, fiquidem plaeraque
erant in illo, quem tibi infcripferam, fafciculo, quae te mature fcire
avebam; fpero tamen te id iam accepiBe et eius contenta omnia per-
cepiBe, quare ut de ijs, ubi praefertim opus eft, mihi mature refpon-
deas, rogo; atque fimul indices, quid de literis illis a<5Uim fit, quas IO-
HANNES STYGIUS in Daniam ad quendam mea de cauBa fe fcrip-
fiBe rettulit, et quomodo intelle&ae acceptaeque. Quae de Praefedlo meo
Huennenfi in hifce ultimis attingis, parum moror, is non faltem erga
me infidelis deprehenditur, atque iniquas reddere rationes fuae villi
cationis, fed infuper nihil ferme eorum exequitur, quae aliquoties ei
per literas mando, non fine rerum mearum gravi difpendio, adeo ut
aliqua adhuc ex infirumentis meis et reliqua fupelle&ile ifihic in In
fula, aut etiam Haffniae refidua fint, quae necdum || Lubecae accipere
potuerim, utut aliquoties hac de re fcripferim et MULLEUS, cum prae
iens eBet, illi lingula oretenus expofuit; taceo quod nullos pifces ex
tot meis pifcinis tanti conflantibus, live falitos live exficcatos, uti volui,
nancifci queam, fed is illis in fuum et fuorum commodum faltem uti
tur, vel potius abutitur. Verum quid de eo faciendum fit, ESCILLUS
BILLEUS difpiciat et ftatuat, cui fupremam infpedfionem rerum mea
rum concredidi. Quod autem ais eBe quofdam, qui Infulam meam a
me petitam volunt, peiore mea futura conditione, equidem non intel-
ligo, quid haec verba libi velint, nimis enim obfcura funt, et in varium
fenfum trahi poBunt. Cum tota Dania mihi nimis coarcfiata cenfeatur,
qui quaefo infulula tam anguila tamque illucrifera me remorabitur,
his pauciora et longe maiora affedlantemfperantemque? Sed vertat fe
meus ofor et invidus in quafcunque volet partes, quicunque tandem is
fit, non multum de me triumphabit, fed potius infringet dentem folido,
propria
