TYCHO AD IOH. G. HERWARTUM 21/31 AUG. 1599 161
tius refiitui. Sic etiam in £ io et tribus fuperioribus Planetis non modi
cam adinveni in eorum latitudinibus (veluti innui) a ccelefti norma
exorbitationem, adeo ut ne quidem in tribus illis, ubi iimplicior ratio
eil, limites maximarum latitudinum rite praedefiniti iint a PTOLE-
5 M/EO, cuius placitis nimis fecure acquievit COPERNICUS, nec nodi
interfetfiionum circuituum Planetarum cum Ecliptica ita fe habent,
refpedlu Apogaeorum, uti ex PTOLEM^O aBumpiit idem COPER-
f NICUS. Et Ii ea quas de his tradidit PTOLEM^US, ipiius asvo coelo
confona erant, oportebit nodos hofce fimulque limites maximae lati-
10 tudinis longe alium feniibiliter per fe habere motum, quam is eft, qui
ab Apogaeorum mutatione procedit, differentia nunc intercedente
multorum graduum. Quin et [in] ipfa (I non minima confpicitur in lati
tudine varietas atque a traditione anteceBorum diveriitas. In novi-
lunijs liquidem et plenilunijs latitudinem maximam obtinere poteft 4
15 partium et 58', quae Ptolemaicum limitem intra 2' attingit. At in D tis
eandem tertia gradus parte iuxta limitem boreum et auftrinum adau
get, et quod magis mirum eft, nodorum infuper motum exhibet inae
qualem lingulis mentibus hinc inde reciprocantem, idque fenfibili in-
f tervallo, quod gradum 1 35' attingit. Ex modo didiis itaque (de quibus
20 tamen alias latius et particularius volente Deo agam) fatis liquet, quod
M. T. latitudinis Planetarum calculum e tabulis confuetis erutum, non
citra rem fufpedhim habeat; nihilominus circa ea tempora, quando
in latitudine e tabulis Prutenicis fupputatio eft inftituta, ufque adeo
magnum iniinuari potuiBe errorem vix crediderim, quod PTOLEM^I
25 temporibus, quibus ille aftrorum obfervationibus invigilavit, decies
magis quam nunc fumus propiora fuerint. Et canones Prutenici illo
aevo Ptolemaicis quam proxime fubfcribunt. At Ii in obfervatis PTO-
LEMi®I error aliquis fubrepiit, quod non raro fadlum haud fine caufa
fufpicor, fruftra fuper hoc fundamentum aedificamus; quare circum-
30 fpetfie admodum, nec nifi limitatione competenti adhibita eius placitis
utendum.
De Eclipfibus, quae fcribis, ita fe habent quod Prutenicae tabulae ijs,
quae PTOLEMAEI aetate contigerunt, quam proxime confentiant, nec
tamen lingulis fatis praecife adaptatae Iint; confiat enim COPERNI-
35 CUM ad Ptolemaicas Eclipfes, quatenus in nonnullis fieri potuit, tan-
quam Epochas fuos numeros applicuiBe. In omnibus tamen accura
tam amuBim invenire non fufiinuit, ob aliam quandam inaequalitatis
lunaris nec a PTOLEM^O nec ipfo animadverfam implicationem.
Neque enim tres Eclipfes prout illi facfiitarunt, fufficiunt ad primam
40 inaequalitatem (f® enucleandam, ut de altera adhuc intricatiore hic
nihil dicam; fed pluribus in diverfis Eccentrici feu maioris Epicycli
locis opus eft ijfdemque accuratiBime denotatis. Ut vero haec aliqua-
2i tenus
