CARMINA 
Sive quod ex votis nemo internuntius adiit, 
Saepe viam ingreBae feu periere notae. 
Quicquid id eft, facit hoc non ulla averfa voluntas, 
Scribere fatque cupis fatque redire cupis. 
Perque tuum quoties venit huc portata miniilrum 
Littera, lic illum diceris ore fequi: 
»Hanc ego, Serve, tibi, qua me felicior ibis, 
Fortunam invideo; Servus ego 6 fierem.« 
Et chartam irate alloqueris, quam rumpere velles, 
Altera ni calamo mox peraranda foret: 
»Tune meis digitis, quibus es confcripta, bearis 
Charta magis? digitis te cito Nolira teret; || 
Teque oculi infpicient, quos his ego cernere mallem, 
Ofcula forte dabit, quae mea fola forent. 
Hoc fimul ut faciam, fas efl, prius ofcula libo, 
Nomen ubi auguilum fcribitur Uraniae. 
Spero quod illa brevi pariter tibi baiia figat, 
Qua fuus hic Titan nomina parte tenet. 
Vade igitur vifas toto hanc qua pulchrior orbe 
Nulla meis oculis Femina; vade cito. 
Heu mihi quod fine me tam grata palatia vifes, 
Heu quod fcriptori non licet ire tuo!« 
Sic loqueris (dicunt) fic crebro nos adeuntes 
Infequeris famulos; grata loquela mihi efl. 
Singula fcire juvat, miBi cundlofque minifiri 
Ut nutus referant cun&aque verba volo. 
Ergo live adfis, feu non, feu fcribere, feu non 
Saepe voles, modo ames, femper amandus eris. 
Nec tamen addubito, quin tu, ChariBime Titan, 
Perpetuo Uraniam, quae Tua femper, ames. 
Si te etiam nunquam (quod DI prohibete) viderem, 
Ex oculis tamen his non abolendus eris. 
Mente mea impreBus Titan fine fine manebis, 
Fixus eris cordi tempus in omne meo. 
Te praeter nemo nofiro potietur Amore, 
Mille Proci fuerint, commoda mille ferant. 
Attamen haud credam, quod fint tam Numina faeva, 
Nuper ut incepta fpe fpoliare velint. 
Id faltem vereor, ne, dum lentiBimus abfis, 
Quod mea fit reduci forma probata minus. 
Nam quae pulchra fatis, te difcedente, videbar, 
Altera, quando redis, forfitan eBe puter. ||