CARMINA 
Non quod adhuc annis onerer, rugafve timefcam, 
Saepe etiam lenium follicitudo parit. 
Anxietas me multa premit, nec deferit unquam, 
Haec quoque dum fcribo, durior, eccel redit. 
Nam modo qui fuerat de morte incertus amici 
Rumor, en hunc nimium littera miBa probat. 
Heu mala quod femper libi conflet fama, nec unquam 
Eventus habeat profpera quaeque bonos. 
Nil licet in fomnis hoc admonuiBe recorder, 
Signa tamen Genius, me vigilante, dedit. 
Quam mihi mira fui, iimul et quam triiiis eodem, 
Abitulit hunc terris quo Libitina die. 
Omen erat tanti (modo quid fint omina) ludius; 
Dixi alijs: certe res metuenda fubeil. 
Attamen haud potui cito perfentifcere, rumor 
Quod nimium verus (proh dolor) ifle foret. 
Nempe aegre, quae grata minus funt, credimus, at quae 
Sunt accepta fatis, mox meruere fidem. 
Non tamen exponam, quis fit, mens ipfa tremifcit 
Dicere, nec nomen fuflinet ore dolor. 
Sit fignaBe fatis, quod erat Tuus Optimus ille, 
Et meus, et noltri fratris Amicus: habes, 
Forfan habes nimium; nec enim te fcire volebam, 
Sponte fua pernix fat mala fama venit. 
Nunc igitur dolor hinc audlus me fiflere pennam 
Cogit, et, ut vellem, fcribere plura vetat. 
Afl ubi fis praefens, Iimul et jungamur in uno, 
Quae modo fubticeo, plurima aperta dabo. || 
Tunc quae paBus eris, mihi denarrabis acerba, 
Ipfaque noilra tibi; forte levamen erit. 
Quod fupereil, bene vive diu; ut falvufque revifas 
Uraniam; 6 Titan femper amate, vale! 
H JE C in Erichsholmi perarata eft litera Caflro, 
Cum geminos Pifces Sol redeundo capit. 
Di cito dent, gemini hic pifces capiamus Amantes, 
Tuque redux Titan et tua ego Urania.