CARMINA 
Proh, pudor irato tibi: nec tuus ille Sacerdos 
Cognitus, aBidue qui tibi Sacra facit. 
Phoebus at agnofcens iimul erroremque Virumque, 
Vraniaeque uidens limina celfa Domus, 
Indolet atque orat: Pater huic ignofcito culpas, 
Tuque 6 magne Heros, tuque benigna Soror. 
Iupiter at contra: Non lic ignofcere nohrum eh, 
Artibus Ottonidae ni medeare tuis. 
Mox Tycho: non opto medicam ter maxime'Diuhm 
Ipfe manum, Vraniae dulce in amore iugum. 
Cui ridens Pater: hem tandem defpedlor amoris 
Detrechata alias uincla capefcis? ait: 
I nunc, & parui contemne Cupidinis arcus, 
Ique alios ualido ride ab amore capi. 
Ah (fateor) thalamo, quam dignarere iugali, 
Mortales inter nulla reperta fuit: 
Quin tuus ille animus fpernens terrehria, Coelum 
Scandit, & indigetes ambit amatque Deas. 
Nos equidem Coelo, mea, quem dignata cubili, 
Gnata, cooptamus: Iis Iouis ergo gener. 
Dixerat: in tenuem fubitoque euanuit auram, 
ConceBitque lubens Ottonidae Vraniam. 
Suae Patriae Patri & Praelidi 
hoc Epithalamium 
lulit idem 
1.1. H.