de Calendario in annum MDXCIX. 
411- 
nalium eclipsium non esse diminuendas, sed augendas potius aequationes 
Solis. Itaque si propter certum numerum dierum ab aequinoctio veris ad 
autumnale centrum motus omnino idem manere debet Soli, et nihilominus 
ejus eccentricitas propter eclipses augenda est: fiet, ut inter centra eccen- 
trici et Terrae centrum aequantis medio loco incidat: sicut in superioribus 
et Q (apud Ptolemaeum) est supra centrum eccentrici, in Luna infra id in 
ipso centro Terrae, in $ jam supra, jam infra, medio loco inter centrum 
Terrae et eccentrici, jam ad latus alterutrum. Porro haec positio aequan 
tis in sphaera 0 plane contra normam superiorum contraque rationes 
physicas terruit me, ne fortasse ruinam aequinoctiorum secum trahat, quae 
pulchre possunt observari- Itaque abstinui manus a sphaera Solis. Et 
tamen causa erroris in eclipsibus cum anno convertitur, ut vidimus hoc 
anno. Necessario itaque ad talem causam confugi, qualis est in mei pro 
gnostici appendice. Id consonum rationibus, nisi quod jam pridem illas meas 
nimis audaces rationes taxasti leviter. Consonum est igitur si non ratio 
nibus, certe suspicionibus rationum. Videmus Lunam prout ipsa per se et 
suo motu circa Terram ad Solem vel a Sole abit, tardam, velocem, altam, 
humilem a Terra fieri. Id etsi nescimus, suspicamur tamen a vi motrice 
Solis esse. Si hoc evenit Lunae propter motum suum proprium, cur non 
eveniat eidem propter motum Terrae, per quem ipsa cum toto suo coelo 
hieme admovetur Soli, aestate ab eo dimovetur? Objicias, diversam esse 
rationem utrinque. Nam si quid hujusmodi Lunae eveniat, quod errores 
circa eclipses patefaciant, undecunque id sit, id cum una revolutione ac 
cessus et recessus coeli Lunaris a Sole semel converti et terminari. At 
supra in una revolutione corporis Lunae accessus et recessus a Sole bis 
terminabatur illa inaequalitas. Respondeo, diversam etiam et plane huic 
rei similem rationem in eo esse, quod Terra et coelum Lunae circa Solein 
semper progreditur, at corpus Lunae in dimidia revolutione progreditur, di 
midia regreditur respectu Solis. Haec habent inter se analogiam quandam. 
Itaque suspicio est, unum esse causam alterius. Sed sufficiat tantum pro 
excusatione dixisse. Quinto: an vero non ingens audacia est, unicam diurnae 
revolutionis et quidem aequalissimam mensuram adulterare? Nam hoc uno 
conamine tota coeli machina luxabitur. Quid jam certi de Solis motu ha 
bebimus, si de mensura diei certi non sumus, aut qua mensura utemur, si 
dies nobis metienda est? Respondeo, nullius me pudet audaciae, per quam 
sperare possum, me certum ab artificibus responsum elicere posse. Quare 
ite artifices, facite periculum rei, explorate certitudinem motus arenae. 
Magnum aliquem cumulum arenae per foramen satis amplum demittite, ad 
este ipsi negotio, operam date ne initio maximo pondere prematur foramen, 
fine vero nihil urgeat. Modica semper vis manu sufficiatur. Metimini hoc 
pacto diem hibernum, diem item aestivum, si differentiam invenitis unius 
aut duarum horarum, gratulamini vobis. Neque Soli metuite. Nam quid 
efficiunt 5' (motus 2 horarum) in declinatione, quam solam vobis licet in 
strumentis capere? Sed eram oblitus supra alteram causam de Luna (non 
de Sole) suspicandi adjungere. Etenim si Solis aequationes in causa essent 
erroris circa eclipses, Lunae igitur motus essent certi, et inveniri deberet 
Luna eo loco, in quem a calculo reponitur. At die paschatis, uti me pri 
dem scripsisse meminisse potes, Luna tanto fere serius ad locum a calculo 
destinatum pervenit, quanto serius eclipsis prior apparuerat. Ergo suspicio 
est, Lunae motum potius quam Solis in causa esse.