234 
DE FORMIS SECUNDI GRADUS. 
classes positivae proprie primitivae, quae sequenti modo in quatuor genera distri 
buuntur : 
Character 
1,4; i?7; JZ23 
1,4; N7; N23 
3,4; JRl ; N23 
3,4; N7; jR23 
Classium formae repraesentantes 
(I. 0, 161), (2, 1, 81), (9, 1, 18), (9, —1, 18) 
(5, 2, 33), (5, —2, 33), (10, 3, 17), (10, —3, 17) 
(7, 0, 23), (11, 2, 15), (11, —2, 15), (14, 7, 15) 
(3. 1, 54), (3, —1, 54), (6, 1, 27), (6, — 1. 27) 
De multitudine characterum integrorum diversorum, qui quidem a priori 
sunt possibiles, teneantur sequentia. 
I. Quando determinans D per 8 est divisibilis, respectu numeri 8 qua 
tuor characteres particulares diversi sunt possibiles; numerus 4 nullum characte 
rem peculiarem suppeditat (annot. ad art. praec.). Praeterea respectu singulorum 
divisorum primorum imparium ipsius D bini characteres dantur; quare si illorum 
multitudo est m, dabuntur omnino 2 TO-1-2 characteres integri diversi (statuendo 
m = 0, quoties D est potestas binaria). 
II. Quando det. D per 8 non est divisibilis, sed tamen per 4, insuperque 
per m numeros primos impares: omnino habebuntur 2 W + 1 characteres integri 
diversi. 
III. Quando det. _D est par neque vero per 4 divisibilis, erit vel = 2 
(mod. 8) vel =6. In casu priori dabuntur duo characteres particulares respectu 
numeri 8 puta \.etl, 8, atque 3<?if5, 8; in casu posteriori totidem. Posita igi 
tur multitudine divisorum primorum imparium ipsius D, =m: habebuntur 
omnino 2 m+1 characteres integri diversi. 
IV. Quando D est impar, erit vel vel = 3 (mod. 4). In casu po 
steriori respectu numeri 4 duo characteres diversi dantur, qualis relatio in casu 
priori in characterem integrum non ingreditur. Quare designante m idem ut 
ante, in casu priori dabuntur 2 m , in posteriori 2 TO+1 characteres integri diversi. 
Probe vero notandum est, hinc neutiquam sequi, totidem genera revera