ORDINUM PARTITIO IN GENERA. 
235 
dari quot characteres diversi a priori sint possibiles. In exemplo quidem nostro 
horum semissi tantum revera classes sive genera respondent, nullaeque classes 
positivae dantur, quibus characteres 1,4; jR7; N23 vel 1,4; N7; H23; vel 
3,4; JR 7 ; _R 23 vel 3,4; N7; N23 competant. De quo argumento gravissimo 
infra fusius agetur. 
Formae (l, 0, —D), quae haud dubie inter omnes formas determinantis D 
pro simplicissima habenda est, nomen formae principalis abhinc tribuemus; clas 
sem totam in qua illa repentur, classem principalem vocabimus; denique genus 
totum in quo classis principalis contenta est, genus principale dicetur. Probe 
itaque distinguendae sunt forma principalis, forma e classe principali et forma e 
genere principali; nec non classis principalis et classis e genere principali. His 
denominationibus semper utemur, etiamsi forte pro determinante aliquo aliae 
classes praeter principalem, vel alia genera praeter genus principale non 
dentur, uti e. g. evenit plerumque, quando D est numerus primus positivus 
formae 4 n -(- 1. 
232. 
Quamquam ea quae de formarum characteribus explicata sunt proxime eum 
in finem sunt allata, ut subdivisio ordinis positivi proprie primitivi inde petatur: 
tamen nihil impedit quominus eadem etiam ad formas classesque negativas aut ad 
improprie primitivas applicentur, atque tum ordo improprie primitivus positivus, 
tum ordo proprie primitivus negativus, tum ordo improprie primitivus negativus 
ex eodem principio in genera subdividantur. Ita postquam e. g. ordo proprie pri 
mitivus formarum determinantis 145 in duo genera sequentia subdivisus est 
R 5, R 29 (1, 0, —145), (5, 0, — 29) 
N5, N29 (3, 1, —48), (3, — 1, —48) 
etiam ordo improprie primitivus perinde in duo genera subdividi potest: 
R r o, R 29 (4, 1, — 36), (4, — 1, —36) 
N5, N29 (2, 1, —72), (10, 5, — 12) 
vel, sicuti classes positivae formarum determinantis —129 in quatuor genera 
distribuuntur: