THEORIA INTERPOLATIONIS METHODO NOVA TRACTATA. 
327 
Hoc modo manifesto calculus ita se habet, ac si pro arcu x alius x = x — a 
introduceretur. Saepenumero etiam calculus magnopere sublevari potest, si pro 
functione X alia X—96 adhibetur, ubi pro 96 functio quaelibet ipsi X similis 
assumi potest, modo ordinem — _i. tum p r0 valore impari vel ordinem |-|J. tuIT1 
pro valore pari ipsius p, non egrediatur, et in casu posteriori coefficientes ter 
minorum cos-lqx^ et sin^-p-^ (siquidem eo ascendit) teneant debitam rationem 
(cos£p.a: sin4-p.a). Manifestum est, si valores functionis 96 pro x = a.b, c, d etc. 
sint resp. 21, 23, (£, 5D etc., fore valores functionis X — 96 pro iisdem valoribus 
resp. A — 21, B—25, C—(£, D— SD etc.; si porro functio Z hisce valoribus sa 
tisfaciens per praecepta praecedentia investigatur, functio 96 X identica erit 
cum ea, quae ex applicatione directa horum praeceptorum ad valores ipsius 
functionis X prodiret. Semper autem functionem 96 ita determinare oportet, ut 
valores propositi functionis X prope per illam exhibeantur, quo pacto quantita 
tes A — 21, B — 23, C—(S, D—2) etc. parvae et ad calculum magis tractabiles 
evadent. Ceterum pro 36 etiam quantitas constans assumi potest, e. g. haec 
etc.), quae functionis quaesitae partem in variabilem con 
stituit.